Pes Edenlere Not….

Merhaba

‍

Bugün sana tüm samimiyetimle kendi hayatımdan ilgini çekeceğini düşündüğüm bazı detayları anlatacağım. Kendinden bir şeyler bulursun belki hikayemde…aramızda kalacağını biliyorum 😉

‍

Mezun olur olmaz kendi üniversiteme yüksek lisans için başvurdum. Beni yetiştiren hocalarım 4 üzerinden 3.45 ortalamama, yüksek denilebilecek Ales ve o zamanki KPDS (şimdi YDS) notuma rağmen, mülakatta beni kabul etmediler.

‍

Hatırladığım en büyük hatam bence kariyer anlamına gelen ‘career’ kelimesini çok yanlış telaffuz etmiş olmamdı. Belki de bu yüzden kariyer benim için hep çok önemli oldu:)) 2 ay sonra özel bir üniversitede okutmanlığa başladım.

‍

Mesleğimin 1. yılında ODTÜ Eğitim Bilimlerinde Curriculum & Instruction bölümünde yüksek lisansa kabul edildim. Meğer ilk sene kendi üniversiteme kabul edilmediğimde evrenin benim için daha güzel planları varmış.

‍

O zaman çok üzülmüştüm kabul edilmediğime. 4 yıl geçti aradan ve ben çalıştığım ilk göz ağrım kurumumdaki okutmanlık görevimden, herhangi bir B planım olmadan istifa ettim.

‍

Aynı sene yüksek lisans derslerim bitti, ortalamam 4 üzerinden 3.80 🙂 Tez aşamasında Amerika’ya doktora için 6 üniversiteye başvurdum. Toefl, Gre, niyet mektubu, referans mektupları vs derken başvurduğum 2 üniversiteden kabul aldım.

‍

Maryland ve Boston Üniversitesi/ Educational Administration and Planning bölümüne…o dönem yaklaşık 5 ay işsiz kaldım. Üzerine yaşadığım bazı ailevi sorunlar da eklenince hayatı askıya aldım, tezimi yazmadım, yazamadım.

‍

Verdiğim özel dersler, kurslarda girdiğim dersler vs. Bir süre böyle geçimimi sağladım. Hayatımın en zor zamanlarıydı. Yaptığım okutmanlık başvurularından birine kabul edildiğimi öğrendiğim telefon görüşmesi başımdan aşağı kaynar sular dökülmesine sebep olan başka bir cümleyi duyduğum anla aynı ana denk gelmişti.

‍

Sanki hayat, evren benimle dalga geçiyordu. ‘Bir şeye çok üzüldüğün bir anda, başka yerden seni güldürebilirim’ der gibi… Tabi tezimi yazmaya elim hiç gitmedi. Yazmadım ve yüksek lisanstan atıldım. Bu arada Amerika doktora işini sağlık sorunlarımı mazeret göstererek 1 sene dondurmayı seçtim.

‍

Çünkü ortada tez yoktu dolayısıyla yüksek lisans mezuniyeti de…Afla geri döndüm fakat yine yazmadım o tezi. Çünkü ben hem okutmanlık hem de YDS uzmanlığı yapmaktaydım. Yoğun bir iş temposunda hem kurslarda YDS dersleri verdim hem de okutmanlığa devam ettim.

‍

Hafta içi, hafta sonu, gece, gündüz çalıştım. Konfor alanında kalmayı hiç tercih etmedim çünkü işim beni iyileştirdi, çok çalışmak bana iyi geldi. O tez yazılmadığı için doktoraya gitme hakkımı elbette kaybettim. Çünkü ben YDS uzmanı olmayı seçtim. Her seçim bir vazgeçişti.

‍

Aradan bir 7 yıl daha geçti ve ben yine bir seçim yapmak zorunda kaldım. Ankara’daki tüm hayatımı, kariyerimi arkamda bırakıp yine B planım olmadan 2. kez istifa edip Denizli’ye yerleştim. 1 yıl boyunca yine işsiz kaldım. İtiraf edeyim yoğun tempolu 11 yıl sonra benim için erken emeklilik gibiydi.

‍

Ertesi yıl iş bulmayla ilgili pek de umudum yokken mucize gibi bir şey oldu, demek ki hayal ettiğim şeyi gerçekten çok istedim. Evren yine iş başındaydı. Telefonun diğer ucundaki ses benim hayalimi kendi hayali gibi anlatıyordu ve ben dinledikçe bu bir kamera şakası olmalı diye düşünüyordum. Kendi dil kursum, kendi işim oldu Denizli’de.

‍

Kursta yaptıklarımızla Türkiye’de çok iyi yerlere gelecek olan, gelecekteki meslektaşlarım sevgili öğrencilerim, Denizlili dilcileri çok iyi üniversitelere yerleştirmiş olmanın verdiği gurur paha biçilemez.

‍

Şimdi tüm bunlara K4 English markamızla kitaplarımız, telefon uygulamamız, eğitim platformumuz, Youtube kanalımız ve 10 binlerce tanıdığım & tanımadığım öğrencilerim eklendi. Bak yine evren gülümsüyor bir yerlerden…:)

‍

Sıkıntılarımla mücadele etmeye çalıştığım her anıma eşlik eden o cümle yine aklımda… belki sana da iyi gelir:

‍

”Karşına çıkan değişimlere direnmek yerine, teslim ol. Bırak hayat sana rağmen değil, seninle beraber aksın. Düzenim bozulur, hayatım alt üst olur diye endişe etme. Nereden biliyorsun hayatın altının üstünden iyi olmayacağını?”(Şems Tebrizi)

‍

Pes etmeyenler için başarı çok uzağa gitmiş olamaz. Çalış ve sabret. Mucizeni yazıyorsun haberin yok!!!